Nieuws

25 december 2017

Heeft de paardenfokkerij nog toekomst in Zuid-Holland?

Omdat de VWF (de Vereniging tot bevordering der Warmbloedpaarden Fokkerij Zuid-Holland West, oprichtingsakte februari 1978) niet over een glazen bol beschikt om in de toekomst te kijken, had zij twee professionals in de paardenhouderij uitgenodigd om samen met haar leden over deze vraag van gedachte te wisselen. 

 

30 november 2017

Karin is 5 jaar geleden begonnen met Bitfitten.

Bitfitten wordt in iedere mate gedaan, ook door mensen die een korte cursus hebben gevolgd, maar verder geen achtergrond in opleiding en ervaring in paarden hebben.

Karin heeft bij verschillende stallen gewerkt om zichzelf goed te ontwikkelen op rij-technisch gebied. Later besloot ze professioneel te gaan werken met paarden op een andere manier en is ze begonnen met de opleiding paraveterinair te Deurne.
Naast deze studie heeft ze ook haar instructeursdiploma (Orun 1 en 2 allround) en massage voor sportpaarden behaald. In 2011 is ze afgestudeerd als paraveterinair.

Tijdens haar studie heeft ze veel werkervaring opgedaan bij Paardenkliniek de Raaphorst te Wassenaar waar ze na het behalen van haar diploma ook werkzaam is gebleven. Hier maakte ze dagelijks de veelzijdigheid van het vak mee en deed verschillende cursussen. Hieruit is haar eigen bedrijf ontstaan “2FitHorses”. Met deze ervaring kan ze met haar werk als Bit-Fitter perfect de kennis als paraveterinair en vaardigheden van het rijden combineren om haar klanten goed te kunnen helpen.

Karin begint altijd op stal: ze controleert de hals, schouder en kaak, de mond, het gebit, lippen, slijmvlieslagen en mondhoeken. Allemaal zaken die te maken hebben met het plezierig verdragen van het bit en het uit te kiezen bit en hoofdstel, wat het paard het meest plezierig vindt.

Controle

Iedereen zou regelmatig de mond en mondhoeken van zijn paard moeten controleren, er is veel onwetendheid over eventuele blessures in de mond.

Als een paard 3 jaar is en een bit aangemeten krijgt, kan hij meestal hetzelfde bit houden als hij 6 jaar is. Het is aan te bevelen de bitfitter/dierenarts/paardentandarts het gebit te laten bekijken voordat een paard zadelmak gemaakt wordt.

Wolfskiezen moeten eigenlijk altijd verwijdert worden, ze liggen bijna altijd in de weg voor een bit.

De ruinentand mag je bit niet tegenaan liggen, het bit moet hoger liggen. In principe doe je hier niets aan, hooguit rond laten slijpen als hij te scherp wordt en eventueel wat tandsteen wegslijpen.

Karin laat beelden zien van een beschadigde tong door het rijden met een rolletje in het bit, een beschadigde tong van het rijden met een pantykous en een allergische reactie op de tong.

Als er littekenweefsel in de mondhoek is moet je hier rekening mee houden. De meeste ruiters kijken nooit aan de binnen zijde van de lip. Dus je moet de lip naar buiten draaien om dit te zien.

Gebit

Haken op de kiezen moet je laten vijlen, zodat slijmvlies en tong niet geirriteerd worden.

Bloed in de mond: een paard kan op de wang gebeten hebben, roze schuim is een teken van bloed in de mond, waardoor je uitgesloten wordt van een wedstrijd. Je moet opletten het paard geen roze snoepjes te geven voor een wedstrijd.


Fijne aanleuning

Het totaalplaatje is belangrijk, een paard zoekt fijne aanleuning doordat een ruiter gelijke druk op twee teugels kan geven en van achter naar voren rijdt. Een bit heeft een heel directe inwerking, wat elke ruiter zich moet realiseren, door te streven naar een rustige hand en stille aanleuning.

Hoofdstel

Ook een correct, goed passend hoofdstel is zeer belangrijk. De neusriem ligt op de uittrede van de zenuw. Om de druk beter te verdelen horen de riempjes van een gecombineerde neusriem achter het jukbeen te liggen. De frontriem moet zo ruim zijn dat de riempjes niet naar elkaar toegetrokken worden en niet drukt op het gedeelte boven de ogen.

Als je schuurplekjes krijgt van het bit, kan het dat het bit tegen de neusriem aanligt. Dan kan je de neusriem een gaatje hoger doen.

De neusriem zorgt voor alle druk achter het oor. Als je drie losse riempjes achter de oren langs hebt lopen rommelt het bit meer in de mond.

Sommige paarden vinden een lage neusriem plezieriger.

Bit

Bij een enkel gebroken bit heb je druk op de lagen, de tong blijft vrij. Nadeel: het ene schaargedeelte is langer dan het andere schaargedeelte, waardoor je ongelijkheid in de hand krijgt. Het bit kan tegen het gehemelte komen.

Dubbel gebroken bit: ligt op de tong wat sommige paarden niet plezierig vinden. Omdat je hier twee scharnierpunten hebt ligt het bit gelijkmatiger in de mond.

Na het theoriegedeelte is het praktijkgedeelte, waar Karin een 5 jarige merrie die onder het zadel getoond wordt, diverse bitten uitprobeert en uiteindelijk op een passend bit uitkomt.

Daarna nog een merrie waar zij al eerder een trens voor had aangemeten, en nu een advies voor de juiste stang krijgt. Het is ook voor het publiek, heel duidelijk te zien, welk bit het paard wel of niet plezierig vindt.

Het was een heel leerzame clinic en je wordt weer bewust dat je nog beter op de mond en signalen van je paard moet letten.

13 december 2017

22 november 2017

We gaan weer op veulenvisite! Zaterdag 08 juli zullen we twee paardenfokkers bezoeken met een diversiteit aan veulens, in zowel de spring- en de dressuurrichting gefokt.
We zullen een bezoek brengen aan de dressuurgerichte stoeterij Sollenburg van Arie Zekveld en de vlakbij huis gelegen springpaardenfokkerij van Henk en Sanne Angenent.

programma in de bijlage,

graag opgeven via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of 06-51507908

13 december 2017

Luc is een vlotte prater, die een goed opgebouwd verhaal verteld. In zijn clinic gebruikt hij vele anekdotes om zijn bedoelingen duidelijk te maken. Hij weet zijn publiek te boeien. Maar bij dit alles blijft hij steeds op het paard gericht om hem te observeren en om in te schatten wat er komen gaat.

Zijn jarenlange ervaring maakt dat hij niet snel meer voor verrassingen komt te staan.

Luc hanteert een vast ritme en volgorde in het zadelmak maken van paarden. Hij heeft in de afgelopen 15 jaar stap voor stap zijn eigen variant van natural horsemanship ontwikkeld. Sleutelwoorden zijn; vertrouwen winnen, overwicht tonen, consequent zijn, geen geweld gebruiken, op tijd stoppen.

In hoofdlijnen verloopt het zadelmak maken door Luc zich in de volgende stappen:

Longeren om spanning weg te nemen, te checken of het paard last heeft van singeldwang en om te wennen aan elkaar
Hij loopt voor het paard uit en stopt af en toe om te checken of het paard de focus op hem heeft. Een corrigerende tik op de neus als dat nodig is wanneer het paard hem omver loopt. (zie foto 1)
Inbuigen en overal aanraken, niet te voorzichtig (zie foto 2)
Aansingelen en nogmaals even longeren om de reactie te zien. (zie foto 3)
Na deze stappen heeft Luc het paard al voldoende kunnen observeren door de (soms subtiele) signalen die het paard geeft. Hiermee kan hij het verdere gedrag van het paard tijdens het zadelmak maken inschatten en weet hij wat mogelijk is.

Hulpriem om de hals om eventueel in latere fasen niet onnodig in de mond te hangen

Paard naar links inbuigen. Been in stijgbeugel en over zadel hangen, paard veel aanraken (zie foto 4)

Nog steeds inbuigend paard proberen voorwaarts te krijgen, waar nodig met het rechterbeen de linkerflank van het paard aan te raken (zie foto 5)

Door inbuigen wordt dat rondjes lopen, links om

De longeerlijn wordt losgemaakt

Na voldoende acceptatie proberen in zadel te gaan zitten (zie foto 6)

Voorwaarts linksom in stap door aan te sporen

Overgaan in draf op de grote volte. Zo snel mogelijk proberen teugels wat te laten vieren

Proberen nu rechtsom in draf (zie foto 7)

Proberen aan te galopperen (zie foto 8)

Wanneer er in één van de voorgaande stappen te veel spanning wordt opgebouwd bij het paard, stapt Luc even af en gaat wat stappen aan de hand. Wanneer er weer ontspanning is (merkbaar bij voorbeeld aan hoofdhouding of de manier waarop de benen worden neergezet) wordt de ingezette oefening vervolgd.
Dit voorkomt dat het paard een kunstje geleerd wordt in plaats van dat hij de signalen van de ruiter werkelijk gaat snappen.

Voldoende bereikt deze dag als eerste stap naar de vorming van een werkwillig paard dat de correcte aanwijzingen van zijn ruiter gaat accepteren en begrijpen (zie foto 9 en 10).